Οι πολίτες τελικά έχουν όντως τους ηγέτες που τους αξίζουν;
Τα αποτελέσματα της μεγάλης έρευνας του «Φιλελεύθερου» που δημοσιεύτηκαν προχθές, δεν πρέπει να προκαλούν έκπληξη. Όπου και αν βρεθεί κάποιος, με όποιους ανθρώπους, το μήνυμα της απαξίωσης των πολιτικών είναι εξόφθαλμο. Μόνο οι πολύ φανατικοί και οι πολύ στενά κομματικοποιημένοι δεν μπορούν να νιώσουν αυτή την αποστροφή που ολοένα και μεγαλώνει. Εκείνο που προβληματίζει είναι ότι τα κόμματα και οι πολιτικοί ατομικά δεν φαίνεται να ταρακουνιούνται αρκετά από αυτό το μήνυμα. Γι’ αυτό και πλην ελαχίστων περιπτώσεων, δεν δείχνουν το παραμικρό ενδιαφέρον να αλλάξουν νοοτροπία και συμπεριφορά.
Αυτό το μήνυμα της απαξίω[ σης των πολιτικών από τους ψηφοφόρους όμως, είναι η μία πλευρά του νομίσματος.
Δυστυχώς, μία προσεκτική μελέτη των αποτελεσμάτων της έρευνας, οδηγεί και σε ένα άλλο δυσάρεστο συμπέρασμα, το οποίο αφορά την κοινωνία και τους πολίτες και ενδεχομένως να δικαιολογεί το επίπεδο των πολιτικών και την αδιαφορία τους για αλλαγή νοοτροπίας. Στην πρόθεση ψήφου για τις βουλευτικές εκλογές, 4,1% απαντούν ότι θα ψηφίσουν λευκό, 11,8% δηλώνουν αποχή, 8% δεν απαντούν και 8,6% δηλώνουν αναποφάσιστοι. Από αυτούς, εμπράκτως την αντίδραση τους προς τα κόμματα και τους πολιτικούς δηλώνουν ότι θα δείξουν σίγουρα όσοι τάσσονται υπέρ της αποχής και του λευκού, που συμποσούνται σε 15,9%. Το ποσοστό αυτό αυξάνεται σε 20% στο ερώτημα για την πρόθεση προσέλευσης στις κάλπες όπου τα αποτελέσματα είναι 63% σίγουρα ναι, 16% μάλλον ναι, 10 % μάλλον όχι, 10% σίγουρα όχι. Η διαφορά μεταξύ των δύο ερωτημάτων δεν είναι μεγάλη και ως εκ τούτου, η απόκλιση στα αποτελέσματα δεν έχει μεγάλη σημασία. Το αποτέλεσμα το οποίο συγκριτικά με τα δύο προηγούμενα είναι εντυπωσιακό και παράλληλα προκαλεί προβληματισμό, είναι αυτό που αφορά στο βαθμό ενδιαφέροντος των πολιτών για τις βουλευτικές εκλογές: 22% απαντούν ότι ενδιαφέρονται σε πολύ μεγάλο βαθμό, 23% σε αρκετά μεγάλο βαθμό, 27% σε μικρό βαθμό και 27% καθόλου. Δηλαδή, η πλειοψηφία του 54% ουσιαστικά δεν ενδιαφέρεται για τις εκλογές. Συνοψίζοντας, ενώ το 54% των ψηφοφόρων δηλώνει ότι ουσιαστικά δεν ενδιαφέρεται για τις εκλογές, μόνο το 20% δηλώνει διατεθειμένο να μην πάει να ψηφίσει και μόλις το 15,9% είναι αποφασισμένο οπωσδήποτε να εκφράσει την απαρέσκεια του στους πολιτικούς. Το ζητούμενο βεβαίως, δεν είναι εάν και πόσοι θα δείξουν εμπράκτως τη δυσαρέσκεια τους στους πολιτικούς. Αυτό είναι θέμα που αφορά τον κάθε ψηφοφόρο ατομικά. Εκείνο που πραγματικά πρέπει να προβληματίσει (όχι τους πολιτικούς, αλλά τον κάθε πολίτη ξεχωριστά) είναι πώς και με ποια κριτήρια θα πάνε οι ψηφοφόροι στις κάλπες. Διότι όταν το 54% δεν ενδιαφέρεται για τις βουλευτικές εκλογές, αλλά οι δύο στους τρεις από αυτό το 54% τελικά θα πάει να ψηφίσει, τότε σημαίνει ότι θα ψηφίσει περίπου στα… κουτουρού. Τα κριτήρια στην προκειμένη περίπτωση θα είναι αυτά που συνήθως ισχύουν σε βουλευτικές εκλογές· δηλαδή, είτε η συνήθεια κάποιων να ψηφίζουν συγκεκριμένα κόμματα είτε οι φιλικές σχέσεις με κάποιους υποψήφιους είτε η προσδοκία να τύχουν κάποιας προσωπικής εξυπηρέτησης επειδή πιστεύουν πως κάποια γνωριμία τους σε κάποιο κόμμα μπορεί να είναι αξιοποιήσιμη. Τα κριτήρια αυτά όμως, δεν μπορεί σε καμία περίπτωση να βοηθήσουν τους πολιτικούς να αλλάξουν πορεία. Δεν πρόκειται να τους δώσουν ξεκάθαρα μηνύματα. Αντιθέτως, μπορεί να τους ωθήσουν να παραμείνουν στη συμπεριφορά που τους καθιστά αναξιόπιστους. Στο τέλος δηλαδή, οι πολίτες τείνουν να επιβεβαιώσουν το αξίωμα ότι έχουν τους ηγέτες που τους αξίζουν…
Το άρθρο είναι του Γιώργου Καλλινίκου και δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα «Ο Φιλελεύθερος» την Τρίτη, 05 Μαρτίου, 2011
Cyprus Insight 